Stadsnieuws, zondag 9 januari: “Volgens metingen van de brandweer is er echter geen gevaar voor bewoners in de omgeving.” Het zoveelste onderzoek naar de plaatselijke luchtkwaliteit?Nee hoor, de aankondiging van een wandeling die GroenLinks die dag maakte als alternatieve ‘nieuwjaarsreceptie’. Weer eens wat anders dan de bekende speeches in rokerige zaaltjes van andere jaren. Nooit geweten alleen dat het kennelijk zo’n gevaarlijke club was…

Tilburg heeft in 1997 in het Algemeen Beleidsplan vastgelegd dat Moerenburg niet als bouwlocatie voor woningen of bedrijven wordt ontwikkeld. De belangrijke groenfunctie moet dus behouden blijven. Zeven jaar later heet het Landschapspark Moerenburg. De bijna 200 hectare vormen een gemengd gebied met drie functies: recreatie, landbouw en puur natuur.
Het stinkt er wat vanwege de rioolzuivering (nog wel), maar verder is het een mooi gebied, zoals bewoners en bezoekers beamen. Aan de Tilburgse kant is er slechts één toegangsweg, de Oisterwijksebaan bij café Zomerlust. Die trekt ook hinderlijk sluipverkeer van en naar Oisterwijk aan, ondanks verbodsborden. En er lopen heel wat wandelaars rond…

Een interessant gebied, dat Moerenburg. In de acht jaar dat ik in Tilburg woon ben ik er nog nooit geweest, geheel ten onrechte zoals blijkt. Onder een stralend blauwe hemel en met een aangename temperatuur (hoezo winter?) hebben een dikke 40 mensen ervoor gekozen om wandelend het nieuwe jaar in te gaan. Raadsleden en andere ‘deskundigen’ geven commentaar.

Moerenburg telt veel verrassingen. Wat is er zoal te zien? Een rioolwaterzuiveringsinstallatie die gelukkig wordt gesloten. Er komt een nieuw soort biologische – en stankvrije - zuivering, met rietvelden. Kabbelende beekjes, bolle akkers en hoogteverschillen van bijna 16 meter. Natte en droge gebiedjes, met bijpassende vogels en planten. Indrukwekkende knotwilgen en  de speciale soort ‘iep Den Haag’. Piepende buizerds in de lucht en ijsvogels aan de steile oevers van de Voorste Stroom.  En 44 volkstuinen, niet te vergeten.

Ineens ontwaren we tot onze grote verbazing in het weiland -- een kameel (??) Zeker vergeten door de drie koningen ofzo. Je komt in deze contreiën toch fascinerende beesten tegen. Zo passeren we een stel hangbuikzwijntjes, terwijl we verderop de onmiskenbare kop van een lama bespeuren.

Drie goeddraaiende melkveehouderijen accentueren het feit dat een moderne industriestad afhankelijk is van de agrarische sector. Er is in Moerenburg geen bio-industrie! Wat nu nog niet uit de verf komt zijn de archeologische vindplaatsen. In Steentijd en IJzertijd woonden hier immers al mensen!

We passeren een op instorten staande Vlaamse schuur, die men als cultuurgoed wil behouden. Opschieten dan wel, want het gammele ding ziet er niet naar uit een volgende harde wind te overleven… Een passerende automobiliste vraagt de weg naar Mie Katoen en wordt ijverig geholpen met een langdurige routebeschrijving.

Moerenburg biedt alle ruimte om te recreëren als wandelaar, ruiter, fietser of skater. Het geeft ruimte aan natuur en natuurminnaars. Moerenburg biedt ruimte en kansen aan melkveehouders, in harmonie met de natuur. Maar er is echt geen plaats voor nieuwbouw! Dan wordt de deur opengezet en is het hek van de dam.

Als we anderhalf uur rondgewandeld hebben, is er in het pittoreske cafeetje ‘Zomerlust’ (nomen est omen) lekkere champignonsoep. Er zijn twee kleine probleempjes. Het is nogal tot erg vol en al snel zijn de lepels op - wat toch wat lastig is met kokendhete soep…

Wim Kersten
Sjoerd van der Weide