In de raadsvergadering van 28 februari heeft de gemeenteraad ingestemd met de wijziging van de Algemene Plaatselijke Verordening (APV). De fractie GroenLinks heeft als enige partij tegen dit voorstel gestemd.

In de APV zijn met name bepalingen opgenomen ten aanzien van de mogelijke aantasting van de openbare orde en het woon- en leefklimaat. Doel van de aanscherping van de APV is minder overlast in het openbare gebeid en snellere aanpak van problemen ten aanzien van de openbare orde en veiligheid. Prima doelstelling. Waarom heeft de fractie dan toch tegengestemd?

Twee artikelen schieten ons in het verkeerde keelgat. Het eerste artikel betreft het verbod op straatartiesten. Met dit artikel is het verboden voor straatartiesten om op de openbare weg overlast te veroorzaken. De politie kan op basis van dit artikel straatartiesten bevelen om zich te verwijderen. GroenLinks vindt dat we hiermee te ver doorschieten. Natuurlijk kan een straatartiest soms vervelend zijn, maar daarvoor hoef je wat ons betreft geen bepaling in de APV op te nemen. Je kunt ook gewoon tegen de muzikanten zeggen dat ze weg moeten gaan. En het is ook zeer onduidelijk wanneer een straatmuzikant voor overlast zorgt. Wie bepaalt dat? Samen met de PvdA, de SP en D'66 hebben wij een amendement ingediend met het verzoek om dit artikel niet in de APV op te nemen. Dit voorstel heeft het niet gehaald.

Het tweede artikel betreft een verbod op bedelen. Dat wordt met deze APV verboden. Ook dit artikel gaat te ver. We hebben gelukkig niet veel bedelaars in Tilburg. Maar bedelen is een sociaal probleem, geen vorm van overlast of een verstoring van de openbare orde. Ook hiervoor hebben wij samen met genoemde partijen een amendement ingediend. Dit voorstel kreeg evenmin voldoende steun.

Het feit dat deze twee amendementen niet werden aangenomen was voor de fractie reden om tegen de gehele APV te stemmen. Niet omdat de overige wijzigingen slecht zijn, maar om hiermee een signaal af te geven. Met deze twee artikelen schieten wij door in onze regelgeving en sluiten wij aan bij een maatschappelijke ontwikkeling die overlast synoniem verklaart met onveiligheid, en waarbij verdraagzaamheid en tolerantie uit het oog worden verloren.