Mijn band met Tilburg
Toen ik 13 jaar was heb ik het oorlogsgebied in Bosnië en Herzegovina verlaten en ben ik naar Nederland gevlucht, naar Tilburg. In Bosnië leefden we drie jaar lang zonder stroom, water en voldoende eten. Bovendien werden we constant beschoten. En toen kwam ik naar Tilburg, een veilige plek. Dat is Tilburg nog steeds voor mij, een veilige plek. Mijn band met Tilburg kenmerkt zich doordat ik hier kans kreeg op een normale jeugd. Alles wat een tiener voor het eerst meemaakt heb ik in Tilburg meegemaakt. De eerste kus, eerste verliefdheid, mijn rijbewijs halen en mijn eerste auto kopen. School en werk. Alles is voor mij begonnen in Tilburg. Als nieuwkomer ben ik goed opgevangen door Tilburg en Tilburgers. Waardoor ik veel kansen heb gekregen om te groeien tot wat ik nu ben en daar ben ik dankbaar voor.
Hier sta ik voor
Ik sta voor een inclusieve samenleving en een veilig Tilburg. Onze samenleving is open en er zijn kansen voor iedereen. Maar niet alles gaat goed. Zo hebben we met discriminatie te maken op de arbeidsmarkt en woningmarkt. Mensen met een migratie achtergrond zijn ondervertegenwoordigd op hoge posities en zelfs de gemeenteraad van Tilburg is geen voldoende afspiegeling van de maatschappij, waardoor er geen ander geluid te horen is.
Politieke partijen met anti-islam gevoelens gedreven door islamofobie zijn landelijk al genormaliseerd maar we horen ook in onze gemeente populistische geluiden. Het maakt mij boos als ik zie dat mensen worden uitgesloten van een goede baan of huisvestiging puur op hun afkomst, of dat ze worden gepest om hun seksuele geaardheid of hun handicap.
Dit wil ik bereiken in de gemeenteraad
Ik wil de strijd tegen discriminatie aangaan. Sommige groepen worden onnodig gecriminaliseerd, zoals jongens met een Marokkaanse achtergrond maar ook de internationale studenten die worden openlijk uitgesloten van kamers puur op hun afkomst en dat mag niet de norm zijn in onze stad.
Daarnaast wil ik mij inzetten op het gebied van veiligheid door meer preventief beleid te gaan voeren met groepen en individuen die als problematisch worden bestempeld. Deze jonge mensen verdienen een eerlijke kans in plaats van repressief beleid waardoor ze alleen maar meer in de problemen komen en dat doen we door in gesprek te gaan en in verbinding te blijven.
Door mijn ervaringen in de oorlog in Bosnië en Herzegovina maar ook mijn werk bij de politie weet ik dat veiligheid en een vrije en open samenleving niet iets vanzelfsprekend is en dat we daarvoor hard moeten blijven werken.
